LACK OF INTEREST

Few more weeks now, I will be having my HAAD-RN exam.. Peculiar thing is that I AM TOO LAZY REVIEWING, UNDERSTANDING IMPORTANT CONCEPTS NEEDED for me to pass the examination.

Is this a sign of exhaustion? Perhaps yes. I am so tired of taking examss yet it would't help me to land a job since my country~ the Philippines is running a WHO DO YOU KNOW SYSTEM rather than of what do you know system.. Well, an excuse if you're a graduate of these two institutions: the UNIVERSITY OF THE PHILIPPINES, and the PONTIFICAL AND ROYAL UNIVERSITY OF SANTO TOMAS~ THE CATHOLIC UNIVERSITY OF THE PHILIPPINES.



The spirit is willing but the flesh is weak. I tried reading but still no conprehension noted. It is definitely so hard reviewing on your own. But becausr of financial constraints, it led me to decide to have myself reviewed by myself.




My family is at my back. Serves as the wind beneath my wings. My impervious container. This life is so difficult to understand even I do sometimes doesn't understand myself. Through constant prayers, I believe we can overcome this challenge; which will eventually helps me to succeed the problems that might arise in the future.

Im back

At last!!!! Im baaaaaack. Its been a while since I did a post here. Im super busy.. Focusing myself to concentrate on reviewing the important concepts for my upcoming HAAD-RN exam.

Sadly, distractors do prepare a lot, and Im having a hard time fighting it.

I had read in a local broadsheet news that a filipina nurse~ the former nanny of Princes Harry and William was invited in the latter's Royal Wedding..

How lucky. I do also had interest in working for the British Royal Family but because of the influx of various issues regarding Philippine educated nurses, Im thinking its already next to impossible.

Certified Inggitero

Buong buhay ko, nasanay ako na ako ang bida. Ako ang sentro ng atraksyon. Sa akin umiikot ang mundo.. Nasa alapaap ako. Sa isang iglap, bigla akong lumagapak. Buti na lang, kahit paano, may pinakita pa rin akong mabuti sa ilan sa mga nakasalamuha ko noon. Masakit. Nakakababa ng loob. Pero dahil nasa baba na ako, there's no way for me go but UP again, but I had to keep my feet on the ground..

Nasa akin na ata itong 7 capital sins. Lalo na ung envy, dahil sa nakasanayan ko na.. ang mainggit. Mahirap sa umpisang baguhin pero pa unti unti, naiiwasan rin.

Dulot ng Kahirapan

"Dito na lang po ako kina ate, okey na po ako dito.. kahit sinasaktan ako ng bata. Kaya ko na pong pagtiisan yun.. Nasa oras po ang pagkain ko sa kanila; kumpara po naman sa amin sa isla- may araw po na hindi kami kumakain.."

Ito ang sinabi ni Diane~ 19 years old na kasambahay ng aming kapitbahay habang inuurirat siya ng aking nanay. Sa isla sa kabilang bayan nakatira ang kanilang pamilya. Bunso sa limang magkakapatid at High school graduate.. Ayon pa sa kanya, kapag may sumpong ang anak ng kanyang amo, sinisipa siya sa mukha, o sa kahit saang parte ng katawan siya tamaan. 12 anyos ang batang iyon pero, malaking babae siya sa kanyang edad. Pinayuhan siya ng aking ina na maghanap na lang ng ibang mapapasukan, tutal mabait naman siya at masipag. Tumanggi si Diane dahil ayaw niyang mapalayo sa kaniyang pamilya. Mula sa isla nila Dianne, 2 sakay lang at mararating na ang lugar namin.. Sapat na raw iyon dahil nakakakain siya ng maayos at nasa oras pa..


Nasa Chapter 19 na ako ng Saunders Review nang marinig ko ang kwentuhan ni Diane at ni Nanay.. Hindi ko na namang mapigilang mag isip, mag muni muni at mapagtanto ang lahat ng bagay na meron ako.. Eto si diane, kuntento na sa regular na pagkain at parang wala ng mas nanaisin pa. Pero ako, wala na ngang trabaho, kung ano-ano pa ang inaatupag; at patuloy na nagiging dependent sa aking pamilya.


Dahil sa walang trabaho ang pagiging RN,RM ko..Gusto ko ulit mag aral. Mag-aaral ako habang dala dala ang leksyon ng nakaraan.. Ako dapat ang magpapa aral sa mga nakakabatang kapatid ko pero mukang sila pa ang magpapa aral sa akin. Nakakahiya man, pero tatanggapin ko ito.. Kasama ito sa mga consequences ng pagiging mapagmataas ko noong ako ay nasa kolehiyo.

I DON'T WANT HISTORY TO REPEAT ITSELF

Kakauwi lang ng nakakabata kong kapatid mula sa kanyang duty sa ospital. Senior intern siya sa isang Special Tertiary Hospital sa Maynila. Expected na pagod at nagugutom ang kapatid ko. Natural lang ito. Ang hindi ko lang nagustuhan ay kung paano nya ilabas ang pagka pagod. Ganung ganoon ako nung nag aaral pa ako. Mapagmataas, at makasaril.




MAPAGMATAAS

Kahit nung nag aaral pa lang ako, iba na ang tingin ko sa ibang kurso ~ lalo na sa BA course. Below average, ika nga. Hindi ko namamalayan, unti unti na rin pa lang nakukuha ng kapatid ko ang kaugalian na iyon. Nakakatakot. Ayokong pagdaanan niya ang mga pinagdaanan ko, para lang malaman ang mga pagkakamaling nagawa.


MAKASARILI

May special treatment sa amin kapag from duty ka.. Excuse ka sa mga gawaing bahay. Yung walang ginagawa ang kukuha ng tasks na dapat ay para sa iyo.. Nakakalungkot mang isipin, unti unti nang inaabuso ng aking kapatid ang pribilehiyong ito.. Madalas namin siyang pagbihyan upang makapagrelax sa toxicity at pressure ng ospital at sa eskwelahan. Candidate rin kasi sya for MAGNA CUM LAUDE. Sana sumagi sa isip nya ung bilin ng Diyos sa pagpapakumbaba..




Hindi man kami kasing.yaman ng angkan ni Henry Sy o kasing talino ng mga Einstein; masaya naman kami sa paminsang minsang di pagkakaunawaan.. Ito ang nagpapAlakas sa aming samahan. Natututo kaming makibagay, unawain at paybigyan ang isa't isa.

Wag sanang dumating sa buhay ng aking kapatid ang dinanas ko~ na kailangang danasin ang lahat ang paghihirap at pagsubok bago matutunan ang aral imbes na makinig na lang sa mga payo at doon matuto ng leksyon..

New App

Got new blog booster app which enables me to view, write and modify my post even in offline mode.. :)

Philippine Airlines' Mabuhay Miles

SAWAKAS. May mabuhay miles na ang aming pamilya.. Haha!! Airfare na lang ang kulang.. Maraming salamat! Cebu Pacific na lang ang kulang.. :)